کَفَى بِالْقَنَاعَةِ مُلْکاً، وَبِحُسْنِ الْخُلُقِ نَعِیماً، وَسُئِلَ(علیه السلام) عَنْ قَوْلِهِ تَعَالَى: (فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیاةً طَیِّبَةً)، فَقَالَ: هِیَ الْقَنَاعَةُ.

امام(علیه السلام) فرمود: مُلک قناعت براى انسان کافى است و حسن خلق به عنوان نعمت و از امام(علیه السلام) از تفسیر آیه (فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیاةً طَیِّبَةً) سؤال کردند فرمود: «منظور قناعت است».