فراغت در دعای امام سجاد(علیه السّلام)
در فرهنگ و اندیشه اسلامى، اوقات فراغت با بیهودگی و معطّلی یا آلودگی و روزمرگی همسو نیست، بلکه فراغت، فرصت دوباره‌ای برای تلاش و فعالیت‌های فکری و جوشش شناخت و بینش است که در آن گرچه فعالیت‌های ظاهری فیزیکی تعطیل می‌شود، کوششی درونی و سفر به دیار قرب و قرار الهى، با پاکی‌نیّت و تابناکی اندیشه آغاز می‌گردد. سوغات این سفر نیز تا هفته‌ها و ماه‌ها و گاه سال‌های بسیار، روشنی‌بخش شب‌ها و روزهای زندگی خواهد بود. ازاین‌رو، امام سجاد(ع) از پیشگاه پروردگار پر مهر چنین درخواست می‌کند:
خدایا! اگر برای ما فراغتی از کارها مقدّر فرموده‌اى، آن را سالم قرار ده که در آن، گناهی ما را در نیابد و خستگی به ما روی نیاورد، تا فرشتگان و نویسندگان بدی‌ها، با پرونده‌هایی خالی از بیان گناهانمان، از سوی ما بازگردند و نویسندگانِ نیکی‌ها، به خاطر نیکی‌هایی که از ما نوشته‌اند، شادمان شوند.[۱]
