تلاوت تصویری
ترجمه صوتی نمایشی
"برگرفته از نرم افزار فاخر طنین وحی تولید مرکز خدمات رایانه‌ای حوزه علمیه اصفهان"
تفسیر مختصر آیات ۱۸۷ تا ۱۹۴ سوره آل عمران (صفحه ۷۵)
(آیه ۱۸۷)- به دنبال ذکر پارهاى از خلافکاری هاى اهل کتاب، این آیه به یکى دیگر از اعمال زشت آنها که مکتوم ساختن حقایق بوده اشاره مى کند، و مى گوید:
«به یاد آور زمانى را که خداوند از اهل کتاب پیمان گرفت که آیات کتاب را براى مردم آشکار سازید، و هرگز آن را کتمان نکنید»
اما با این همه در این پیمان محکم الهى خیانت کردند و حقایق کتب آسمانى را کتمان نمودند و لذا مى گوید: «آنها کتاب خدا را پشت سر انداختند»
در جمله بعد اشاره به دنیا پرستى شدید و انحطاط فکرى آنها مى کند و مى گوید: «آنها با این کار تنها بهاى ناچیزى به دست آوردند و چه بد متاعى خریدند»
آیه فوق گر چه در باره دانشمندان اهل کتاب (یهود و نصارى) وارد شده ولى در حقیقت اخطارى به تمام دانشمندان و علماى مذهبى است که آنها موظفند در تبیین و روشن ساختن فرمانهاى الهى و معارف دینى بکوشند و خداوند از همه آنها پیمان مؤکدى در این زمینه گرفته است.
(آیه ۱۸۸)- شأن نزول:
نقل کرده اند: جمعى از یهود به هنگامى که آیات کتب آسمانى خویش را تحریف و کتمان مى کردند، از این عمل خود بسیار شاد و مسرور بودند، و در عین حال دوست مى داشتند که مردم آنها را عالم و دانشمند و حامى دین و وظیفه شناس بدانند، آیه نازل شد و به پندار غلط آنها پاسخ گفت.
تفسیر:
از خود راضی ها
این آیه در پاسخ جمعى از دانشمندان یهود که آیات خدا را تحریف مى کردند مى فرماید: «گمان مبر آنها که از اعمال (زشت) خود خوشحالند، و دوست دارند، در برابر کار (نیکى) که انجام نداده اند، از آنها تقدیر شود گمان مبر که ایشان از عذاب پروردگار بدورند، و نجات خواهند یافت» بلکه نجات براى کسانى است که از کار بد خود شرمنده اند.
در پایان آیه مى گوید: نه تنها این گونه اشخاص از خود راضى و مغرور اهل نجات نیستند، بلکه «عذاب دردناکى در انتظار آنهاست»
(آیه ۱۸۹)- در این آیه که بشارتى است براى مؤمنان و تهدیدى است نسبت به کافران، مى فرماید: «و حکومت آسمانها و زمین از آن خداست، و خداوند بر همه چیز قادر است»
یعنى، دلیلى ندارد که مؤمنان براى پیشرفت خود از راه هاى انحرافى وارد شوند، آنها مى توانند در پرتو قدرت خداوند با استفاده از طرق مشروع و صحیح به پیشروى خود ادامه دهند.
(آیه ۱۹۰)- روشن ترین راه خداشناسى!
آیات قرآن تنها براى خواندن نیست، بلکه براى فهم و درک مردم نازل شده و تلاوت و خواندن آیات مقدمه اى است، براى اندیشیدن، لذا در آیه مورد بحث اشاره به عظمت آفرینش آسمان و زمین کرده و مى گوید: «در آفرینش آسمانها و زمین و آمد و شد شب و روز نشانه هاى روشنى براى صاحبان خرد و اندیشمندان است».
(آیه ۱۹۱)- نقشه دلربا و شگفت انگیز این جهان آنچنان قلوب صاحبان خرد را به خود جذب مى کند که در جمیع حالات به یاد پدید آوردنده این نظام و اسرار شگرف آن مى باشند، لذا آیه شریفه مى فرماید: «خردمندان آنها هستند که خدا را در حال ایستادن و نشستن و آنگاه که بر پهلو خوابیده اند یاد مى کنند و در اسرار آفرینش آسمانها و زمین مى اندیشند»
یعنى همیشه و در همه حال غرق این تفکر حیات بخشند.
لذا خردمندان، با توجه به این حقیقت، این زمزمه را سر مى دهند که:
«خداوندا! این (دستگاه با عظمت) را بیهوده، نیافریده اى» و همه روى حکمت و هدف صحیحى آفریده شده.
در این موقع متوجه مسؤولیت هاى خود مى شوند، و از خدا تقاضاى توفیق انجام آنها را مى طلبند، تا از کیفر او در امان باشند و لذا مى گویند: «خداوندا! تو منزه و پاکى ما را از عذاب آتش نگاهدار»
(آیه ۱۹۲)- «بار الها! هر که را تو (بر اثر اعمالش) به دوزخ افکنى او را خوار و رسوا ساخته اى، و براى افراد ستمگر، یاورى نیست»
از این آیه استفاده مى شود که دردناکترین عذاب رستاخیز، همان رسوایى در پیشگاه خدا و بندگان خداست.
(آیه ۱۹۳)- صاحبان عقل و خرد، پس از دریافت هدف آفرینش، این نکته را نیز متوجه مى شوند، که این راه پرفراز و نشیب را بدون رهبران الهى، هرگز نمى توانند بپیمایند. لذا همواره منتظر شنیدن صداى منادیان ایمان هستند و تا نخستین نداى آنها را بشنوند به سرعت به سوى آنها مى شتابند، و با تمام وجود ایمان مى آورند و به پیشگاه پروردگار خود عرض مى کنند: «بار الها! ما صداى منادى توحید را شنیدیم که ما را دعوت به سوى ایمان به پروردگارمان مى کرد، و به دنبال آن ایمان آوردیم»
بار الها! اکنون ما با تمام وجود خود ایمان آوردیم، اما از آنجا که در معرض وزش توفان هاى شدید غرایز گوناگون قرار داریم، گاهى لغزش هایى از ما سر مى زند و مرتکب گناهانى مى شویم، «خداوندا! ما را ببخش و گناهان ما را بیامرز و لغزشهاى ما را پوشیده دار و ما را با نیکان و در راه و رسم آنان، بمیران»
(آیه ۱۹۴)- آنها در آخرین مرحله و پس از پیمودن راه توحید و ایمان به رستاخیز و اجابت دعوت پیامبران و انجام وظایف و مسؤولیتهاى خویش از خداى خود تقاضا مى کنند و مى گویند اکنون که ما به پیمان خویش وفا کردیم «بار الها! آنچه را تو به وسیله پیامبرانت به ما وعده فرمودى (و مژده دادى) به ما مرحمت کن، و ما را در روز رستاخیز رسوا مگردان، زیرا تو هر چه را وعده دهى تخلّف ناپذیر است»
پنج آیه فوق از فرازهاى تکان دهنده قرآن است که مجموعه اى از معارف دینى آمیخته با لحن لطیف مناجات و نیایش، در شکل یک نغمه آسمانى مى باشد، و در روایات اهل بیت علیهم السّلام نیز دستور داده شده که هر کس براى نماز شب بر مى خیزد این آیات را تلاوت کند.
منبع: برگزیده تفسیر نمونه
